Coys op de Techno Classica: Allegaartje

Net als voorgaande jaren is Coys weer aanwezig op de Techno Classica om diverse automobilia en auto’s te veilen. Een van de auto’s is de Delaunay-Belleville die hier al voorbij kwam. Echte uitschieters in prijs zitten er verder niet tussen, maar wel auto’s die de moeite waard zijn om toch even onder de aandacht te brengen.

Bitter CD en Ferrari 308 GTB Vetroresina
Het leukst vind ik fijn rijdende auto’s die je niet vaak tegenkomt, zoals de Bitter CD of Ferrari 308 Vetroresina, beide uit 1976. De Bitter heeft natuurlijk de heerlijke GM V8, afkomstig uit de Opel Diplomat en is met zo’n 395 gebouwde exemplaren een zeldzaamheid te noemen. De Ferrari heeft een niet minder lekkere V8 uit eigen keuken en is door zijn kunststof carrosserie lichter, dus sneller en wendbaarder dan zijn metalen opvolgers.

Aston Martin DBR1 Recreation en DB4 Lightweight Racer
Minder interessant vind ik de replica van een Aston Martin racer met Jaguar motor en de uitgemergelde Aston Martin die ze ‘light-weight’ noemen. De DBR1 ‘Recreation’ ziet er prachtig uit, en de motor lijkt in de verte wel op het Aston Martin-aggregaat, maar het is niet ’the real deal’. En dan de Lightweight Racer… Ja, nogal wiedes dat de auto lichter wordt als je de helft sloopt en alles er uit gooit waar vaklieden dagen op hebben staan zwoegen. Soms is dat ook heel mooi, maar hier vind ik het resultaat nogal grof en onafgewerkt. Zo mooi als het er onder de motorkap uit ziet, zo ‘on-af’ is het interieur. Het lijkt er wel gewoon uitgerukt. Ik weet dat ’t een racer is, maar toch vind ik ’t een beetje jammer. Het interieur had wat netter gemaakt moeten worden.

Iso Grifo Serie 1 (1967) en Iso Grifo (1973)
Het kopje klinkt alsof het twee vrijwel gelijke auto’s betreft, maar niets is minder waar. Oorspronkelijk werden de Iso’s Grifo namelijk uitgerust met een Chevrolet V8, eigenlijk net als de Bitter. Deze Serie 1 Grifo werd door Autohaus Becker uit Düsseldorf nieuw aan Melitta Kaffee geleverd, bij ons vooral bekend van de koffiefilters. In Iso-kringen wordt dit exemplaar daarom ook wel de Melitta Grifo genoemd. Wat moet ik er van zeggen? Het is een geweldig mooie bastaard. Een door Giorgetto Giugiaro bij Bertone ontworpen koets met een Amerikaanse V8, dat is bijna altijd een goede combinatie. Het tweede exemplaar is van later datum en nog een stuk zeldzamer. De laatste serie Grifo’s werd in een oplage van 412 stuks gebouwd, waarvan er 34 uitgerust waren met een Ford Cleveland V8 in plaats van de Chevy krachtcentrale. Om het nog bijzonderder te maken is de V8 gekoppeld aan een handgeschakelde ZF vijfbak en worden de inzittenden gekoeld door een airco. De uitstulping op de motorkap is niet ieders smaak, maar het misstaat de auto niet.

Lamborghini Jarama (1971) en Ferrari 330 GT 2+2 (1965)
Eindelijk een paar twaalfcilinders. In mijn ogen de fijnste, sjiekste en best klinkende motoren ter wereld, uitzonderingen daargelaten. Ondanks dat er slechts zes jaar verschil zit tussen beide auto’s lijken ze uit twee compleet verschillende tijdvakken te komen. De Ferrari met ingetogen ronde vormen, de Lamborghini met veel brutalere hoekigere lijnen. Mijn voorkeur gaat stiekem uit naar de Lambo, alleen al omdat de Ferrari een veel te voor de hand liggende keuze zou zijn. De 2+2 uit Maranello was overigens het exemplaar dat op de Autoshow van Genève tentoongesteld was. Een van de eigenaren vond het blijkbaar nodig dat feit te benadrukken met een vreselijk lelijk plaatje op het dashboard waarop hij zichzelf en de andere bekende bezitters van de auto ook maar even op heeft ‘vereeuwigd’. Ik zou hem dat plezier niet gunnen en ’t onding stante pede van ’t dashboard rukken. Klaag me maar aan… Oh, en dan de Lamborghini Jarama. Deze opvolger van de Islero is gebaseerd op de Espada, maar wel een flink stuk ingekort. De auto zou bij hoge snelheden zijn goede wegligging niet verliezen. Ik vind ‘m geweldig.

Cadillac Series 61 Four Door Saloon (1941)
Geen idee wat me bezielde toen ik deze auto koos. Amerika, mafia, Chicago, gangsters, tommygun. Meer ‘schiet’ me niet te binnen. Gelukkig biedt Coys wat meer informatie, anders zou deze alinea wel erg kort worden. Na de Wallstreet Crash en de daarop volgende Grote Depressie (history repeating?) kwamen ze bij Cadillac al snel tot inzicht dat de grote V12 en V16 motoren en de dure coachbuilt carrosseriën uit de tijd geraakt waren. Ze moesten wijken voor andere motoren en gestandaardiseerde carrosseriën. Die tijdige beslissing heeft ze gered, maar heeft er ook voor gezorgd dat deze Caddy dus geen heerlijke V12 of fabelachtige V16 heeft. De 5 liter V8 die in het vooronder z’n benzine naar binnen slurpt is echter ook niet mis en produceert 150 pk. Naar huidige maatstaven helemaal niks, maar het is allemaal ook wel een beetje uit de hand gelopen, nietwaar? Kijk overigens eens naar het prachtige interieur van deze auto!

Porsche 916 prototype (1972)
Hét bewijs dat er in de omgeving van Zuffenhausen stimulerende middelen gebruikt werden is te vinden in het (originele!) interieur van deze Porsche 916. Het is een van de 11 prototypes die Porsche bouwde en hoewel volgens velen het exterieur al netvliesverkreukelend werkt, slaat het stofje in het interieur echt alles. Alsof een aan obesitas lijdende Amerikaan nog wat gordijnstof had liggen en dacht dat dat best aardig zou staan in zijn nieuwe Porsj… De werkelijkheid is dat de Porsche gekocht werd door een Griekse reder, die ‘m verkocht aan een Duitse verzamelaar die de auto voor zo’n € 60.000,- heeft laten restaureren. Een belangrijke auto in de Porsche geschiedenis. Het interieur wordt er echter niet mooier door. De belabberd bewerkte foto’s ook niet.

Fiat O.S.C.A. Coupe met Viotti carrosserie (1958)
Dit kleine Italiaantje heeft ’t tot onderwerp van het titelbeeld geschopt. En best terecht, want de relatief eenvoudige Fiat techniek gaat wel mooi gehuld in een strak maatpak. Voor wie nog nooit van O.S.C.A. heeft gehoord even wat uitleg. Dankzij de bij de Caddillac ook al genoemde depressie kwamen de gebroeders Maserati in financiële problemen en moesten hun bedrijf verkopen aan de rijke Orsi familie. Ze bleven nog 10 jaar in dienst bij het bedrijf, maar toen hun contract in 1947 afgelopen was verlieten ze direct het bedrijf. Een hoekje van de oorspronkelijke Maserati fabriek in Modena werd direct in gebruik genomen en de broers begonnen aan een ontwerp voor een compleet nieuwe auto. Hun nieuwe bedrijf noemden ze ‘Officine Specializzate Costruzioni Automobili – Fratelli Maserati SpA‘ en een legende was geboren. Een legende die bovendien het grootste commerciële succes van de Maserati-broers zou zijn.
De eerste Fiats die een van OSCA afkomstige motor kregen waren de 1500 coupé en cabriolet, die in 1959 gepresenteerd werden. In de Fiats leverde de OSCA krachtbron nog maar 80 pk in plaats van 125, maar toch was dat genoeg voor een topsnelheid van ongeveer 170 km/u en een accelleratie van 0-100 km/u in zo’n 11 seconden. De auto’s werden vanaf 1960 standaard met Dunlop schijfremmen uitgerust. In 1962 introduceerde Fiat een tammere versie voor de 1500 coupé en cabriolet, maar de versie met OSCA motor is het meest begeerd. Het hier getoonde exemplaar heeft de beroemde 1491 cc motor met dubbele bovenliggende nokkenassen. Het is 1 van slechts 12 in de uitvoering gebouwde exemplaren. De kans is groot dat het ’t enige overgebleven exemplaar betreft.

Tot zover het overzicht. Is het compleet? Nee. Is het  representatief? Absoluut niet. Maar het is mijn keuze. Blader maar eens door alle foto’s. Ik hoop dat ’t in de smaak valt.