Het is 1974. Fijnstof bestond niet en van het volgooien van de brandstoftank ging je nog niet failliet. Van de term ‘leasebak’ had nog niemand gehoord. Een eigen auto, daar moest je lang voor sparen, hard voor werken. Het straatbeeld wordt gevuld met Kevers, Simca’s, Eendjes en Renaults, naast natuurlijk de Mini’s, Dafjes en Peugeots. Reed je een Volvo, BMW of Mercedes, dan had je al heel wat bereikt.
Het aanbod bestond voor een behoorlijk groot deel uit auto’s die soms al meer dan 10 jaar -in min of meer gewijzigde vorm- op de markt waren. Denk bijvoorbeeld eens aan de Citroën 2CV, Dyane of Ami8. Maar ook de Daf 44 werd al sinds 1966 gebouwd, de Peugeot 204 zelfs al vanaf 1965 en de SAAB 96 werd al in 1960 geïntroduceerd. Die laatste werd in 14 jaar tijd natuurlijk wel bijgeschaafd en aangepast, maar de oervorm zat er nog duidelijk in.
Echte hatchbacks waren nauwelijks. De Renault 16 was een van de eerste auto’s met een grote achterklep, maar de Alfasud die vanaf 1972 in productie was en de Austin Allegro die een jaar later op de markt kwam, moesten het stellen met een vrij kleine kofferdeksel, ondanks dat de carrosserievorm misschien anders deed vermoeden. De Hillman Imp die tot 1976 13 jaar lang in productie zou blijven, had een achterruit die je kon openen. Maar om bij de beschikbare bagageruimte te komen, moest je wel óver de motorkap heen. Bovendien was de ruimte beperkt doordat de motor achterin lag. Eigenlijk was het een min of meer handige toegang tot de hoedenplank.
Hoe anders was dat bij de Golf! Volkswagen kwam in juni 1974 met de opvolger van de Kever. Ik was net vijf jaar oud en kan me de introductie van het hoekige Giugiaro-doosje niet meer herinneren. Ik weet alleen dat mijn ouders in een van de jaren na de introductie van de Golf Diesel in 1976 zo’n zelfontbrander kochten. Knalgeel met blauwe binnenbekleding. Trok voor zover ik weet geen worst van tafel, maar was wel heel erg zuinig.
Bovendien was het een erg praktische auto, want je kon de achterbank platleggen, waardoor je een vrij vlakke laadruimte kreeg. Ik kan me nog een ritje met mijn vader voor de geest halen: We moesten naar Bad Oeynhausen om een onderdeel voor een machine op te halen. Of het klopt weet ik niet zeker, maar volgens mij lag ik op de vlakke laadvloer. Lekker spannend! Gordels achterin? Airbags rondom? Isofix kinderzitjes? Ik heb het overleefd zonder die veiligheid verhogende attributen.
De Golf heeft het ook overleefd, maar niet zonder vele aanpassingen. De tijd dat een model zonder ingrijpende wijzigingen tien jaar of langer in productie én prominent in het straatbeeld aanwezig bleef, lijkt met de introductie van de Golf in juni 1974 grotendeels vergaan te zijn. Ondanks al die wijzigingen blijft een Golf altijd als Golf herkenbaar, wat naast bijna saai ook erg knap is. Op die manier kan de redder van Volkswagen waarschijnlijk nóg wel 40 jaar mee. En er zijn niet veel auto’s in het huidige straatbeeld waarvan ik dat durf te zeggen.
