Onder leiding van de van origine Oostenrijkse ingenieur Robert Hruska, (1915 – 1995), een man die als lid van de Porsche school mag worden gezien en die voor Finnmechanica had meegewerkt aan de ontwikkeling van de Afa Romeo 1900, werd het ‘sud-project’ gestart.
Eigenaar van Alfa, de Italiaanse staat, wilde gelijk 2 vliegen in 1 klap slaan door de nieuwe fabriek voor Alfa’s junior niet in het industriële Noorden te bouwen maar in de buurt van Napels.
Daar, in deze agrarische regio was de werkloosheid onder de voornamelijk ex-landbouwers hoog. Dit was dus een gouden kans om deze streek om te toveren in een tweede industriëel gebied à la Norte
Intussen ging Hruska voortvarend te werk, de Sud werd voorzien van allerlei technische primeurs voor Alfa, voorwielaandrijving, een 4 cilinder boxer motor en voor de koets tekende een grootheid, Giugiaro, die net zijn ItalDesign studio had opgericht. Naar later zou blijken was de Sud ‘the shape of things to come’. *
De auto leek een moderne hatchback a la Renault 16, maar het ontbrak de Sud aan een vijfde deur, in plaats daarvan had hij gewoon een kofferruimte en was de achterbank niet omklapbaar.
Tijdens de Sud’s introductie in 1971 was de pers lovend. Vooral de wegligging, verkregen door de laaggeplaatste 4-cilinder boxer, was uitmuntend te noemen, de rijeigenschappen voorbeeldig voor een auto van zijn afmetingen en de binnenruimte was de grootste in zijn klasse. Met de komst van de Sud verdwijnt ‘MiIano’ van Alfa Romeo’s logo.
Al snel werd de Sud de maatstaf voor voorwiel aangedreven compacts, het ding stuurde als een skelter en het had, ondanks zijn voorwielaandrijving, weinig last van onderstuur (het rechtdoor willen van een voorwiel aandrijver)
Alfa had simpel laten zien hoe het technisch mogelijk was om een voorwiel aandrijver neutraal te krijgen, zonder de bekende rukken in het stuur.
Helaas kreeg de Sud binnen de kortste keren een slechte tot zeer slechte reputatie. Het staal dat voor de carrosserieën werd gebruikt bevatte te veel schroot, waardoor er in het staal katalytische werking optrad dat zich uitte in de vorm van corrosie, soms op de gekste plaatsen op de carrosserie, zoals midden op het dak of op de motorkap.
Het roesten van de Sud werd zelfs legendarisch, zelfs zo legendarisch dat een drie of vier jaar oude Sud voor honderden in plaats van duizenden guldens van de hand werd gedaan.
Daarnaast was er ook nog de fabriek zelf en diens arbeiders; deze mensen hadden een agrarische achtergrond en waren als echte buitenmensen totaal niet gewend om 8 uur opgesloten te zitten in de rotherrie en stank van een fabriek.
Ze hadden ook totaal geen ervaring met het produceren of het productieproces in een fabriek, stakingen waren in het Zuiden al niet van de lucht en de Sud fabriek werd al snel zeer berucht!
Had voetbalclub FC Napoli gewonnen, dan meldde men zich massaal ziek op maandag om hun roes uit te slapen, verloor FC Napoli, dan gebeurde hetzelfde, maar dan van verdriet! Geen wonder dat de Sud, geplaagd door corrosie en betrouwbaarheidsproblemen heel snel als ‘lieveling’ werd vergeten. Het uitbrengen van een tweede serie Suds, die beter tegen roest waren beschermd, mocht niet meer baten, het kwaad was al geschied. En ook de derde serie, die vreemd genoeg niet naar de naam ‘Sud’ luisterde maar ‘Super 1.5’ werd genoemd en zelfs redelijk goed corrosie bestendig was, kon het tij niet meer keren.
Van de Sud zijn een aantal bommetjes afgeleid, de eerste was de AlfaSud Ti met een vijfbak en 68 ipv 61 pk, herkenbaar aan vier ronde koplampen en een heuse rubberen spoiler op de achterklep. Allermooiste blijft echter de Sud Sprint, een coupe die in 1976 wordt voorgesteld aan het publiek, deze lieveling blijft in productie tot 1989(!), wanneer de Alfa 33 ons de Sud allang heeft doen vergeten.
Waarom is de Sud een icoon te noemen? Wel, allereerst is het de auto waarbij men er voor het eerst in slaagt om een neutrale voorwielaandrijver te creëren.
Daarnaast is de maatvoering van de Sud de standaard geweest voor hele generaties auto’s in dezelfde klasse.
De roestvorming en onbetrouwbaarheid van de Sud hebben van dit autootje ook een icoon gemaakt: De kreet “roesten al in de folder” heb ik voor het eerst gehoord toen men over Alfa’s junior sprak ! Het heeft jaren en jaren geduurd eer Alfa zijn reputatie als roestgevoelig merk heeft kunnen wegpoetsen, zelfs nieuwe Alfa’s hebben nog last van de Sud-legende !
* Het is geen toeval dat juist Giugiaro de Volkswagen Golf 1 heeft getekend
[slideshow id=1]
Zeer goed mogelijk inderdaad Hocks. Opron en Giugiaro kregen van Citroën een opdracht met een bepaald concept, bepaalde eisen van Citroën, wat de overeenkomst in hun ontwerpen bepaalt. Toen Giugiaro’s ontwerp niet werd gekozen, zou het kunnen zijn dat hij het ontwerp in basis gebruikt heeft voor een andere auto (en die basis kwam dus in sommige dingen overeen met die van de GS), omdat hij het werk toch al gedaan had, zegmaar. Recycling. 😀
Oke, maar fiat en Alfa hadden toen nog niets samen hoor….Ik denk dat Giugiaro mischien dingen uit het ontwerp voor citroen heeft gebruikt, omdat citroen het ontwerp van het team van Opron koos, net als de 1e seat Ibiza die ook van Giugiaro is was oorspronkelijk bedoelt als uno ontwerp, en de deawoo Matiz is ontstaan uit een ontwerp voor de cinquecento….
Het is gewoon interessante info , en zeker niet bedoelt om het alfasud ontwerp naar beneden te halen . De sud is ondanks zijn beperkte houdbaarheid een geweldige auto.
@ Hocks – Dat klopt idd, Fiat steunde Citroën financieel nadat Michelin Citroën probeerde los te laten. Er werden destijds plannen gesmeed om tot een Frans-Italiaanse groep te komen, maar zover ik weet is de enige vrucht van die samenwerking de Citroën C35 ofwel de Fiat 242 bestelwagen geweest.
De GS heeft trouwens de lange ‘deurensignatuur’ van Opron (deuren die tot over de dorpels lopen) als voorloper van de vorm van de latere CX.
Tiens, de foto’s komen er niet door… Linkje plaatsen dan maar.
Fiat 500 (ah, wie kent hem eigenlijk niet 😉 ),
ZAZ 965
Okee, ik doe een inkoppertje: de Fiat 500 en de ZAZ 965! 😆
Ik denk ook niet dat dat toeval is. Enige vorm van ‘copy – paste’ vindt wel vaker plaats, al kan ik zo 1-2-3 geen concrete voorbeelden opnoemen…
Er is nog een interessant gegeven, toen bij Citroen het F project werd afgeblazen, moest er snel een nieuw project worden gestart om het enorme gat te vullen tussen de Ami en de ID/DS.
Om dat er weinig tijd was, werd de opdracht uitgevoerd door de ontwerpafdeling van Citroen zelf, onder leiding van Robert Opron.
en uit besteed aan het nog vrij nieuwe Ital Design van Giugiaro.
De directie koos voor het ontwerp van Opron , Iedereen bekend als de Citroen GS.
Een jaar later kwam de Alfasud uit, en als je de GS met de Sud gaat vergelijken kom je tot interessante ontdekkingen
Zo hebben ze allebei een 4 cil boxermotor, met aan de versnellingsbak bevestigde schijfremmen, de vorm van de auto met de afgesneden kont , met kleine achterklep, zelfs de vorm van de portiervergrendeling aan de binnenkant toont overeenkomsten.
Beide auto’s tonen een soort van zelfde begin concept ……
Is dit toeval ? denk het niet.
Kek verhaal: meer!
Geweldig en interessant artikel, valt echt niets op aan te merken! 😛 En je bent uiteraard een goeie aanwinst voor de site, je weet ongetwijfeld meer van auto’s af dan ik! 😀
Btw die motor zit idd wel erg laag zeg! 😮
@ Citrofiel, dat is idd de bedoeling, om het klassiekerrally team groter en breder te maken en ja, er zitten er nog een paar in de koker !
Citrofiel, dit artikel is geschreven door de sjonnies, maar geplaatst door mij. Gisteren waren de captions goed, ik snap dat niet. Zal er vanavond weer eens naar kijken en proberen een permanente oplossing te vinden, dit is hoogst irritant.
De sjonnies! 😀 Het klassiekerrally-team wordt groter en breder. Ik ga nog veel leuke verhalen van je verwachten, zoals deze…
@ klassiekerrally; Help de sjonnies eens met de captions, het gaat weer fout… 😕
Wie toch nog een goede Alfasud heeft weten te vrijwaren van het roestspook kan daar de vruchten van plukken. Ze willen best wat opbrengen.