Vandaag reed ik mee naar de seizoensopening van de TVR Car Club in Nunspeet. In een TVR Chimaera 4.3. Wat ik daar aantrof was geweldig. Chimaera’s, Tuscans, Cerbera’s, S2’s, S3’s, Wedges en een groot aantal eigenaren die technisch goed tot extreem goed op de hoogte waren van elk boutje en elke sensor in hun auto. Geen poetsers maar rijders en sleutelaars, zonder oogkleppen op. Kortom: Een club zoals het hoort te zijn. Gelijkgestemden die het door TreVoR Wilkinson opgerichte en helaas ter ziele gegane Britse merk een zeer warm hart toedragen. Die warmte werd vandaag gelukkig ook door de zon verspreid, hetgeen vorig jaar wel anders was: Toen kwam de regen met bakken uit de lucht.
Tijdens ons verblijf was het een komen en gaan van verschillende modellen die ooit uit de fabriek in het Britse Blackpool rolden. Sommige eigenaren maakten gebruik van de gelegenheid een rit door de omgeving te rijden, anderen genoten van de kookkunsten van Michiel de Vlieger, die het ene na het andere tongstrelende gerechtje van de barbecue toverde. Dat, gecombineerd met de fijne mensen, de gezelligheid en de gastvrijheid van Govert en Annewies Slob maakte het dat de tijd net zo hard voorbijvloog als een Cerbera op topsnelheid…
Voor de rit terug mocht ik van eigenaar Pieter achter het stuur van de Chimaera plaats nemen. Kreeg het er heel even warm van. Maar de Chimaera is geen vals kreng. Als je haar niet te hard trapt, bijt ze ook niet terug. Integendeel. Ondanks de krappe voetruimte in combinatie met maatje 45 is de auto eigenlijk makkelijk te rijden. Met het korte pookje zijn de versnellingen zó gevonden en met het dieper intrappen van het luid-pedaal neemt de afstand tussen mondhoeken en oren rap af. Het heel diep en wat langer intrappen van het pedaal wordt beloond met een enorme duw in de rug. Ik fantaseerde ooit dat de leernerf in je rug geperst werd als je dat zou doen. Maar daar heb ik geen moment aan gedacht, want de heerlijke brul uit de uitlaat en de horizontale G-krachten zorgden voor een flinke dosis gelukshormonen. Echt, dit zou op doktersrecept verkrijgbaar moeten zijn! Zelfs het loslaten van het gaspedaal is de moeite waard, want ook het ploffen en brabbelen in de uitlaat is muziek voor de oren.
Dank aan Pieter en de TVR Car Club voor deze geweldige dag!
