De Mustang is onlosmakelijk verbonden met Chevrolet Corvair, echter waar Chevrolet een alternatief wilde bieden voor de import stroom van goedkope Europese voornamelijk simpele tweede autootjes; daar wilde Ford een antwoord bieden aan de toestroom van de (voornamelijk) Britse sportwagentjes zoals MG, Triumph, Sunbeam en niet in de laatste plaats Porsche en Mercedes met hun SL’s.
Ford had echter twee voordelen tegenover General Motors: ten eerste had Ford kunnen toekijken hoe de Corvair binnen de kortste keren uitdraaide op een flater van jewelste -al dan niet terecht- en ten tweede: Bij Ford werkte ene Lee Iacocca.
Lee was geboren met stalen spieren en Super Benzine in zijn aderen, als zoon van Italiaanse immigranten was hij geboren en getogen in de ‘steel belt’ in Amerika (Allentown Pennsylvania), waar zijn vader een Diner had.
Na zijn school en universiteit (Lehigh en Princeton) , was hij terecht gekomen bij Ford, eerst op de engineering afdeling maar al snel verkaste hij naar de afdeling verkoop. Hij was opgevallen door een lokale campagne in 1956 die de 56 for $56 heette en die inhield dat je voor $56 per maand een nieuwe 56ér Ford kon kopen. De campagne was zo succesvol dat Ford hem landelijk invoerde.
In 1960, op 36 jarige leeftijd werd Iacocca tot Vice President van de Car and Truck Group benoemd ! Voorwaar een man voor wie de American dream het dagelijks leven was geworden.
Lee voelde de tijd van het begine van de zestiger jaren goed aan, ok hij was zelf ook nog jong en president Kennedy, de Beatles, de import van kleine en sportieve Europese wagens, Lee zag het allemaal gebeuren en wist dat het antwoord op de Europese invasie kompleet anders moest zijn dan waar GM mee was gekomen.
Lee besloot te gaan voor een auto met een sportief uiterlijk (Europees) maar het liefste gemaakt met bestaande componenten en op een bestaand platform. De auto moest 4 zitplaatsen hebben, ‘kuipstoelen’ een versnellingspook en mocht niet meer kosten dan $2500 -keiharde zestiger jaren dollars- (@lincoln).
Hij kwam uit bij Ford’s ‘compact ’,de Falcon:
Na maanden van vergaderen, markt onderzoek en discussies binnen Ford, werd uiteindelijk in September 1962 het groene licht gegeven; maar in maart 1964, slechts 18 maanden later(!) rolde de eerst Mustang van de lopende band.
De introductie werd gepland op 16 april 1964, en wat voor een introductie, Lee Iacocca leverde een meesterwerk in marketing af, aan de vooravond van de introductie werd een half uur zendtijd gehuurd op alle belangrijke Amerikaanse TV stations en om precies half tien werd de Mustang Commercial de wereld ingeblazen !
Het doel werd meer dan bereikt, de volgende dag werden de Ford showrooms in de VS bestormd door het publiek en werden er alleen al op die dag 22000 –twee en twintig duizend- Mustangs verkocht! Dit record is nooit meer gebroken door een andere fabrikant! Binnen anderhalf jaar, werden er meer dan een miljoen Mustangs geproduceerd. De wagen kreeg een belangrijke bijrol in de James Bond film Goldfinger uit 1964, waar een Mustang door 007 wordt gefileerd.
Maar in 1965 komt de ‘Mustang Machine ‘pas echt op gang, de Fast-Back wordt geïntroduceerd als carrosserie variant naast de Coupé en de cabriolet, er komt een GTpack bij en… Mijnheer Caroll Shelby laat voor de eerste keer zijn Shelby modificatie zien voor de Mustang Fast Back voorzien van een 306 pk 289 cubic inch V8, getooid in smetteloos wit met blauwe strepen’ een legende is geboren. Men krijgt Herz’rent-a-car zo gek, dat ze 1000 stuks van die snelle Shelby 350H’s kopen (de H staat voor Herz) in zwart geleverd met goudkleurige race strepen. Over deze wagens doen heel wat verhalen de ronde, dat men ze huurde en de motor eruit haalde voor de eigen tamme Mustang, dat ze voor een weekeind racen werden gehuurd en kompleet gesloopt teruggebracht werden. Het zal echter niet zo’n vaart hebben gelopen, want Herz biedt deze service sinds 2008 weer aan !
Andere tuners als Boss komen met hun eigen interpretatie van de Mustang. Toch is de Mustang als racer niet zo super succesvol, zeker niet in Europa, al zet Ford hem op dit continent in vooral in het rally circuit, o.a. de Franse Rocker? Johnny Halliday doet de Monte Carlo met een Mustang, terwijl in de VS R&B en soul zanger Wilson Pickett een hit heeft met een liedje over zijn vriendin ‘ Mustang Sally’, die volgens de tekst alleen nog maar in haar Mustang wil rondscheuren en de arme Wilson volkomen negeert!
Waarom was het een hit?
Alleen de naam al, Mustang, een Amerikaans paardenras, een icoon, de prairies, de vlaktes, de vrijheid; iedere Amerikaan voelt zich een beetje cowboy, met een Mustang was je compleet .
Dan het model, je kunt zeggen wat je wilt, de Mustang is perfect ontworpen, de lange motorkap, het galopperende paard in de grille, de wieldoppen, de benzinedop, aandacht voor detail spatte van de Mustang af en zorgde ervoor dat’ie er veel duurder uit zag dan ‘ie in werkelijkheid was !
De auto was gericht op een jong of een zich jong voelend publiek, je stapte in een Mustang, sloeg de deur dicht en je voelde je gelijk 20 jaar jonger!
Daarnaast kon je de Mustang eigenlijk kopen zoals je hem wilde hebben, er was een cabriolet en ‘hardtop’ uitvoering – de ‘fastback kwam in 1965 – en je kon kiezen uit 6 of 8 cilinder motoren, schijfremmen voor of trommels, een handgeschakelde of automatische versnellingsbak, talloze interieur opties, velgen, banden, race strepen en decoraties, enzovoort… De Mustang is verantwoordelijk voor het ontstaan van een bloeiende handel in auto accessoires (sportsturen, race strepen, wielen en wieldoppen, noem maar op)
Ook in Europa gaat men aan de slag en wordt de Ford Capri eind 1968 geïntroduceerd, een auto die net als de Mustang kompleet naar eigen smaak is te bestellen; zowel motorisch als uitrustingsniveau.
En in de VS komt rivaal GM in 1967 (eigenlijk eind 1966) met de Chevrolet Camaro en de Pontiac Firebird op de markt om de op hol geslagen Mustang kudde enigszins tot staan te brengen. Het Ponycar tijdperk op zijn best ! Maar de Mustang vermoordt zichzelf, langzaamaan wordt hij duurder en vetter, tot 1970 is’ie nog te pruimen, maar in 1971 begint het toch op een vet manegepaard te lijken!
Maar schier onherstelbare schade doet zich voor in 1974, wanneer de Mustang is afgevallen en het chassis met de kleine Ford Pinto moet delen, hij lijkt dan op een dikke Tante die afgevallen is, maar net op de verkeerde plaatsen!
Ford laat de Mustang nooit los, maar het zal tot 2005 duren eer er weer een fatsoenlijk model van dit icoon op de markt wordt gebracht, met net als in 1964 aantrekkelijke prijzen en een aantrekkelijk model !
@Kevski Style; Mierenneukerig, maar ik interpreteerde jouw reactie slechts letterlijk.
“Gelukkig heb ik niet zo heel veel met frans spul. te saai voor mij in de meeste gevallen. Er zijn wel uitznderingen gelukkig. Ik vind de sales figures dus toch echt indrukwekkender dan die van jou.”
Het ‘dus’ in de laatste zijn moet terugverwijzen, en het enige waar dat op kan volgen is op het niet veel hebben met Frans spul. Maar bij het schrijven van die reactie viel me al op dat dat niet kon kloppen eigenlijk, ik wilde jou het alleen even laten bevestigen en toelichten met een meer geldige reden (pickup-georiënteerd that is).
@lincoln; Thanks!
@de sjonnies; Maar natuurlijk, en je doet het prima. Ik wilde alleen even met een onzinnige opmerking over een Citroën er tussendoor komen. 😛
@ lincoln:
Gelukkig ben ik niet zo van de toekomst. Ik hou van klassiekers 😉
Zowel de DS als de Mustang zijn iconen, de DS komt een keer aan de beurt, beiden geven wel een mooi beeld van de Fransen en de Amerikanen, maar daarom juist zijn het iconen, de ene houdt van de Moeder, de andere de dochter, dus welke mooier, beter, sneller, knuffeliger, of
groener is, maakt een ieder voor zich uit.
Deze stukjes probeer ik luchtig te schrijven, niet te technisch maar meer om een beeldvorming te geven van de invloed van een bepaald model op de wereld en op het automerk zelf 😛
jongens !! niet vechten ..
wacht .. beter nog .. ik ga me er lekker tegen aan bemoeien ..
ik heb een beetje wat met de Mustang ..
en een beetje wat met de DS ..
heb diep respect voor Andre Citroen en voor Henry Ford ..
gaat gelijk op allemaal ..
toch vind ik de Mustang meer een lucky shot ..
waar het er voor de DS veel spannender was om de voortgang van Citroen te waarborgen ..
de ontwikkelingskosten waren voor de DS veel hoger ..
en het design zal voor die tijd het ultieme toekomstbeeld van de mensheid geweest zijn ..
mijn wijzer slaat uit naar de DS ..
@ Citrofiel:
Hoe trek je die conclusie ❓ Ik vind sommige franse auto’s namelijk best leuk hoor, alleen lang niet alle, zoals ik dat bij geen enkel merk heb eigenlijk. Ik moet alleen wel zeggen dat ik meer van Renault ben: 5, 8, 4CV. Le traction vind ik ook mooi. Ik heb alleen helemaal niets met de DS, thats all….
Ik vind de cijfers eigenlijk helemaal niet zo verwonderlijk van beide op zich: Het zijn 2 zwaar nationalistische landen. Het enige verschil vind ik zitten in de cijfers van de mustang: Dat land is al sinds het uitvinden van het concept pickupgeorienteerd. Frankrijk is gericht op personenauto’s. Zodoende mijn conclusie….
Ik heb mijn conclusie ook subjectief kunnen baseren op iets: Be real: Het geluid….
@citrofiel – Uiteraard is de verkoop van ‘La Bombe Citroën” indrukwekkend te noemen; niet in de laatste plaats omdat een ingenieur van Das Haus vertwijfeld uitriep toen hij de DS zag “So etwas können wir nie !”
Maar…….de Mustang werd gelanceerd in een markt van overvloed, van keuzes voor de consument, GM, Ford, Chrysler, alles wat in Europa werd gemaakt werd geëxporteerd naar de VS, ook Citroëns, en voor de geboorte van de Mustang was het fenomeen automall al in de VS geintroduceerd !
@Kevski Style: Dus omdat jij Franse auto’s niets vindt, zijn de verkoopcijfers van de Mustang indrukwekkender? Ik zie de connectie niet. Wat mij betreft staan die dingen los van elkaar, en zo bekijk ik het ook. De Mustang had net zo goed kunnen ‘winnen in mijn ogen’, maar de cijfers van de DS komen op mij als bijzonderder over. Staat helemaal los van mijn Citrofilie. 😛
Je wist dat ie zou komen he?
Wat een geluid!
perfecte protorties en precies genoeg details op het perfecte tijdstip ..
enfin .. we weten allemaal wat de Mustang is en voorstelt ..
bijzonderder is de rol van Iacocca binnen Ford ..
het boek “Iacocca an autobiography” is dan ook ECHT een aanrader van het eerste uur ..
op zijn amerikaans .. dus zonder (valse) bescheidenheid ..
in makkelijk leesbaar Engels .. of vertaald naar nederlands .. eerste verdient de voorkeur ..
LEES HET .. je hebt er je hele leven iets aan .. en op school leer je het niet ..
1+1=2 blijkt namelijk nog steeds een ingewikkelde som ..
@Citrofiel .. man .. al hadden ze er 3 verkocht op de eerste dag ..
dan had dat als nog een prestatie van voormaat geweest ..
denk dat de wereld in shock verkeerde toen dat ding in het openbaar verscheen (55 meen ik) .. dat was pas echt een staaltje lef van erop of eronder ..
@ Citrofiel:
Gelukkig heb ik niet zo heel veel met frans spul. te saai voor mij in de meeste gevallen. Er zijn wel uitznderingen gelukkig. Ik vind de sales figures dus toch echt indrukwekkender dan die van jou 😛
@ Klassiekerrally:
Overigens klopt de benaming 64,5 niet helemaal. Officieel is het namelijk een 65-er Mustang Modeljaren beginnen al halverwege het jaar. 64,5 is meer het fabeltje van de eerste lading. Die werden zo genoemd vanwege de foutjes die erin zaten. Denk aan onderdelen die duideijk herkenbaar waren als Falcon onderdelen.
Misschien nog een paar leuke weetjes:
– De eerste generatie Mustang heeft elk jaar andere stijlingkenmerken. O.a. de balken of het ontbreken ervan in de gril. de kiewen op de zijkant en de achterlichten.
– de eerste generatie is geleverd met erg veel verschillende motoren: verschillende 6 cilinders waar ik het niet ees over wil hebben. maar begonnen met 260 (4.3 Smallblock) op het oog, die dan weer nooit ingebouwd is behalve in de showcar. Daarna de 289 (4.7 Smallblock) in verschillende uitvoeringen en vermogens. En tot slot nog de crate motors van Ford, die een optie waren vanaf 66: De 390 (6,4 Bigblock), 427 en 428 (beide 7.0 Bigblock) Dit allemaal voor de originele mustang tot en met 68. Vanaf 69 kwam daarvoor in de plaats de Grande Mustang. De 289 werd geschrapt en daarvoor in de plaats kwam de 351 (5.8 Smallblock) die er in 2 uitvoeringen gemaakt is (Cleveland en Windsor)In 1971 kwam daar de 302 (5.0 Smallblock) bij en de 429 (7.0 Bigblock). Beide afkomstig van Boss.
– Dan de Tuners: Shelby heeft officieel geen 289 gebruikt, maar de 302 voor de racemotoren. Ook de 390 en de 427 en later 428 werden ervoor gebruikt voor de modellen van 65 tot en met 1968 (originele Mustang). Boss gebruikte de 302 en 429 (7.0 Bigblock) voor hun auto’s van 69 en 70 (Mustang Grande).
Just so you know 😉
“Dit record is nooit meer gebroken door een andere fabrikant!”
Maar gezien de relatieve prijs en de mogelijke klantenkring (Frankrijk vs de USA) vind ik de 12.000 orders op de eerste dag voor de Citroën DS indrukwekkender. 😈 😛
De Mustang is natuurlijk inderdaad een icoon. Dat zo’n begeerlijke auto zo’n lage prijs had was revolutionair, hence het succes. (ofzo) Zelf heb ik echter weinig met het model. De Fastback is ideaal stoer gelijnd, en daardoor nog te pruimen, maar de gewone hardtop doet me niets.