Vandaag begint officieel de lente. Al zou je het niet zeggen wanneer je naar buiten kijkt. Een paar voordelen heeft het druilerige weer natuurlijk wel: Ten eerste spoelt het zout goed van de wegen en ten tweede hebben we nu tijd om wat punten van onze geliefde klassiekers goed onder handen te nemen. De vroege vogels onder ons hebben dat al gedaan, want ik zag de eerste cabrio’s al weer open rijden. Mooi! Maar voor degenen die -net als ik- nog niet zo ver zijn, is er nog flink wat werk aan de winkel.
Een eerste wasbeurt drukt je soms met de neus op puntjes die nu toch echt onder handen genomen moeten worden, maar die komen later aan bod. Na het wassen en drogen is eerst de binnenkant van de auto aan de beurt. Misschien is het interieur wat muffig geworden en moet het leer weer even in het vet gezet worden. Een sopje over de skai bekleding, even met de stofzuiger door ’t interieur, een een lapje over het dashboard, eventueel met een kwakje kunststofreiniger en de binnenkant van de auto kan er weer helemaal tegen. Uiteraard moeten ook de ruiten even schoongemaakt worden.
Voor er gepoetst gaat worden, openen we eerst de motorkap. De olie is uiteraard voor de winterslaap al ververst, dus we hoeven we alleen nog maar even voor de vorm de pijlstok uit het carter te trekken. Mooi schoon, die olie. Net Lyle’s Golden Syrup, alleen zal het niet zo smaken. De contactpuntjes mogen we ook even nakijken. Niet te veel geoxideerd? Mooi… Dan hoeven we alleen nog maar even de koelvloeistof te controleren. Uiteraard nog keurig op peil. Als laatste nog even de ruitensproeiervloeistof bijvullen en de motorkap kan weer dicht.
De tank is uiteraard vol, want zo hoort de auto weggezet te worden, dus moeten we alleen voor de bandenspanning even naar het tankstation. En voor een Snickers misschien. Want er is nog veel te doen, en dat kost energie! Het chroom moet namelijk nog gepoetst worden, en die paar roestpuntjes moeten nog bijgewerkt worden. Daarna moet de lak drogen.
Het in de was zetten moet maar even wachten…
Helaas, het was nog de Acadiane die op de oprit stond. Maar hij was wel vergezeld door deze rode baksteen.
Een vriend van mijn vader had even deze G gekocht als opvolger voor zijn Suzuki Samurai. Het moest een 4×4 zijn, veel ruimte voor klusspul én kinderen, diesel, belastingvrij, lage prijs. Dan kom je bij een bagger-G uit. Wat een fout ding zeg. Lier, gekke geel-rode zonwering (die er gelijk vanaf is gehaald), verbleekte roze spoiler, ouderwetse knoert van een achteruitrijcamera, alarm. Leuk omdat hij fout is. Maar goed, hij had een goede basis om wat van te maken. Ik kreeg hem alleen niet onder controle. Om de een of andere reden kreeg ik het koppeling-gas-spel even niet genoeg in verhouding om hem vanuit stilstand een stoepoprit op te trekken. Sloeg af. Shame… 😳
Rijden wordt steeds leuker. 🙂
Nou ja, uiteindelijk heb ik hem toch aan de kant weten te zetten om met de Acadiane te gaan rijden. Nog even een Aston Martin Vanquish ingehaald. In de file, uiteraard.
sjonnie we gaan volgende week testen op de maasvlakte wand 9-10 april moet ik rijden in belgie.
Nee ik reed niet bij Brummen, ik heb er nog niet weer mee gereden, de Foto’s zijn van zomer 2009.
Zo zie je ze niet vaak meer, je ziet zo nu en dan nog een jaren 80 model… maar die zijn lelijk! de 127 werd eigenlijk steeds lelijker.
Dit is het model dat Pio Manzu ontwierp, alleen zou het het model nooit af zien, hij is bij de introduktie van het ontwerp verongelukt in zijn Fiat 500, Dante Giacosa maakte samen met Boano de klus af.
Na de 127 ging Giacosa met pensioen, en mischien is dat wel de reden dat het model er niet fraaier op werd…..
het 127 sportje is nog wel leuk maar daarna….
Mijn ouders hadden vroeger precies net zo een , ook wit met zwart skai…
Oh….maar als deze auto winters had meegemaakt was hij na de winter van 1979 al redelijk gaar…….hij heeft net 50000 km gelopen
@ de sjonnies: Ik heb een paar jaar geleden alleen de deuren verwijderd. Niet meer fatsoenlijk te redden. Dus daar is 1 nieuwe en 1 goede gebruikte voor aangeschaft. Verder nog niets gedemonteerd. Uiteraard komt er een verslag op Klassiekerrally.nl, compleet met foto’s en wie weet een video’tje…
Ik ben benieuwd wat er voor de deur staat als ik vrijdag weer bij mijn ouders aankom. Zou het de winsterse Acadiane zijn, of de zomerse DSuper5? Ik heb wel weer zin in de DS. Dan hoeven we, als we met het hele gezin op pad gaan, niet met zijn vieren in die kleine C3 Pluriël te zitten… 🙄
@wim- hmmm een voordeel is dat de voorruit makkelijk te verwijderen is en dat de onderdelen werkelijk overal te koop zijn.
Heb je die binnenplaat in de voorschermen al verwijderd? Dan krijg je een goede indruk van de toestand de castle section.
Vergeet echter niet dat die castle section uit vier platen bestaat !
Gaatje in rechterdorpel inderdaad. En het is als je echt eerlijk tegen jezelf bent geen verrassing wat daar achter zit… 🙁
Verder zijn de voorschermen bij de koplampen wat te krokant. Verder eigenlijk niets spannends (maar ook hier moeten we even afwachten wat er achter de voorspatborden verscholen gaat!)
@wim – laswerk laat me raden: de castle section (dorpels) en achterschermen?
@ de sjonnies: De originele lak is er in Amerika denk ik al af gehaald. De auto is nu gespoten in de kleur Aconite. Een kleur die MG alleen in 1974 heeft toegepast. En de B is uit 1970. Wat kleur betreft ben ik geen purist. Als het stijlvol/passend is, is het toegestaan wat mij betreft.
En niemand zit toch te wachten op alwéér een rode of groene MGB? (Saai!!!) 😉
Dat klopt. Ik heb een MGB 1974 (nog net met chromebumpers) in de orginele MGkleur “Mirage”, dat is lichtblauw/grijs met een zweempje lila.
Zijn er maar 244 van gespoten, ik ben waarschijnlijk de enige in ons land, ik had laatst contact met een grote MG-specialist in Engeland, die heeft er daar met zijn ruim 25 jaar ervaring maar 2 van gezien.
@ Wim – orginele lak, orginele lak 😛
Tja ieder zijn ding natuurlijk. Maar als jullie zo gek zijn op auto’s met gebruikssporen hoort de winter daar ook zeker bij.
Alle auto’s uit die tijd roesten hard. Het is veel meer hoe je ermee omgaat.Geloof het of niet, maar de meeste roest komt vanuit de binnenkant van een paneel. Niet vanaf de buitenkant. Zout heeft daar niets mee van doen. Wel vocht wat slecht weg kan. maar het assemblageproces speelt er ook een grote rol bij. Zweethanden op blank plaatwerk is op den duur killing. Handschoenen aan blijft het beste.
En materiaalkeuze onderling speelt ook een grote rol. RVS i.pv. chroom bijvoorbeeld monteren. Bijpassende RVS schroeven in normaal plaatstaal, want anders zouden de schroeven wel eens dof kunnen worden of zelfs gaan roesten. Vervolgens wordt er egen moment nagedacht over het plaatwerk, waar de rvs schroeven mee in verbinding staan. resultaat is een mooie bumper en een knapperige auto :S
Om een auto goed te houden meoet je er alleen mee beginnen op het moment dat er nog niets aan de hand is. Niet wanneer het al aan de gang is, want dan wordt het dwijlen met de kraan open….
@ de sjonnies: Demonteren, lassen, spuiten, monteren. Klinkt als een makkelijk klusje als ik het zo zeg! 🙂
@ Kevski: Ik pretendeer ook niet dat het lijstje compleet is hoor. Het is altijd verstandig om alles even te controleren.
Wat betreft het rijden in de wintermaanden: Met al dat zout probeer ik het toch te vermijden. Laat de Daihatsu maar roesten. Ik spaar de Morris liever…
@ kevski – Nee, niet met je eens, als ik met mijn totaal onbeschermde Renaultje 8 zou gaan rijden over de Hollandse pekel strada’s, zou ik hem nu zo’n beetje bij elkaar kunnen vegen. 😆
Oude Renaultjes kunnen absoluut niet tegen barre weersomstandigheden.
Carosseriën zijn nl van papier mache gemaakt.
@ Wim:
Wil je het goed dan zul je toch ook even je olieen op andere vloeistoffen moeten checken. Je mag er vanuit gaan dat er met de motorolie niet heel veel gebeurt is, al kan dat met een paar maanden nog wel eens tegenvallen. Remvloeistof is daarentegen zo hydroscopisch als de pest. En veel auto’s hebben dat ook bij de koppeling zitten. Eeven laten doorlaten kan dus ook geen kwaad. Verder vergeet je nog een aantal zaken: Vloeistofniveau en versnellingsbakolie. Meeste mensen kijken namelijk nooit naar het laatste. Is overigens bij jou geen probleem, omdat dat bij jou ook de motorolie is, maar toch 😉
E toch vind ik het eigenlijk heiligschennis, je auto wegzetten met de wintermaanden. De auto’s zijn er om in te rijden, weer of geen weer….
tis er heerlijk fris weer voor ..
lekker je barreltje cosmetisch aanpakken ..
en als je dan toch bezig bent gaat dat poetsen in 1 moeite door ..
heb die van mij weggezet met Duckham,s oil ..
het enige aankoop-argument is de kleur .. groen ..
heerlijk om te constateren dat die nog steeds dezelfde tint heeft ..
@Hocks .. heerlijke klassieker .. echt een lief ding ..
@ Wim – wat moet er dan aan de B gebeuren?
Wilde ik altijd hebben toen, zo’n stoere 127, kon ik niet betalen, reed Fiat 850 (stiekem opgevoerd natuurlijk)
Maar dat strakke van zo’n 127, alles was strak aan zo’n ding, deuren, knopjes en het sturen.
Was een revolutie t.o.v.de 850.
Wat een schattige Fiat, prachtig!
Errrr, zag ik die niet rijden vrijdagochtend om half 9? A1 ergens bij Kootwijk?
Pontje bij Brummen . . . tja.
Schitterend! Je ziet ze niet vaak meer, en al helemaal niet in deze staat.
Ik heb mijn Fiat 127 (1976) vandaag weer uit de schuur gehaald, ik moet nog twee binnenste aandrijfas hoezen vervangen , dan kan ie de weg weer op
Bij ‘ons’ staat de MGB ook op het programma. Is alleen wel iets meer werk dan hierboven beschreven 😉
Doet me denken aan mijn laatste MGB, een rubberbumper roadster; in September naar Ierland op vakantie geweest met mijn toen aanstaande en daarna in de garage geschoven. Er twee jaar niet meer naar om gekeken om ‘em uiteindelijk aan zijn -huidige- eigenaar te verkopen (onder het Ierse vuil) . Zal zo’n 15/17 jaar geleden zijn?
Maar dit jaar zal de Peugeot weer gereanimeerd gaan worden, ik word nu al moe als ik er aan denk…….