Na meer dan twee jaar in de stalling werd het toch echt tijd om de MGB de lang geplande opknapbeurt te geven. Tijdens demontage werd al snel duidelijk dat dit een bijzonder ongewone deelrestauratie zou gaan worden. Wat was namelijk het geval? De roestplekken waren MINDER erg dan verwacht!
Natuurlijk zit er nog wel wat laswerk aan, maar al met al moet dat binnen een dag uit te voeren zijn. In tegenstelling tot de demontage: die duurt iets langer. Weerbarstige moertjes, een extreem lastig te verwijderen ‘Abingdon Pillow’ dashboard en spatborden die geen krimp geven kosten veel tijd. Een blik achter de schermen (leuke woordspeling) leerde echter wel dat er geen nare verrassingen achter schuil gaan.
Volgende deel: Het laswerk. Wordt dus vervolgd…
Laskap is binnen. Morgen ga ik er echt serieus mee aan de slag!
Als je ‘m naar Spa meekrijgt moet je maar even langs Terry rijden: die weet alles van de B.
Paars is super: doe je weer netjes Wim!
Prachtig, fijn dat je naar mijn suggesties luistert. 😉
Ik laat diverse verzinkte onderdelen geel passiveren. Lijkt me een mooi compromis, toch? 😉
@Hocks: Aan de ene kant ben ik het met je eens, aan de andere kant vind ik gele koplampen met deze kleur lak wel een supermooie combinatie. Vraag me niet waarom, maar het gaat gewoon precies mooi. Complementaire kleuren ofzo..?
@Wim: Te Frans? Een auto kan nooit te Frans zijn.
Oke, een MG misschien wel. 😉
Sjonnies: sorry Gele pitten horen eigenlijk alleen bij Franse auto’s of het moet een een Franse export auto zijn, met compleet geel glas ( BMW, Alfa Romeo, Mercedes)……..
Kijk, dan moet’íe een lekker deuntje blazen dat ding !
Oliekoeler heeft ‘ie al, net als een thermostatisch gestuurde Kenlowe ventilator i.p.v. de altijd meedraaiende ventilator. Motor is gereviseerd en uitgebalanceerd. Overdrive heeft ‘ie helaas (nog) niet.
Gele lampen vind ik overigens niet mooi… Te Frans 😉
Oh ja, mocht je ooit SH-03-GD tegenkomen mijn ex-rubber bumper jubileum B uit 75 omdat íe platgereden is, motor en bak kopen, het draaiend gedeelte van die motor is nl ge-blue print met gesmede Mahle zuigers en een afgedraaid vliegwiel.
Blok was gebalanceerd en liep als een tierelier…….en de bak had overdrive op 3 & 4 !
te veel van die krengen gerestaureerd, 😛 maar ze vblijven leuk.
Zeker deze met spaakwielen en orginele chroombumpers.
Het Amerikaanse dashboard is een deel van de kreukelzone geworden en heeft daarom geen Europese handschoenenkastje. Wel zijn de drie ruitewissers op een Yank weer stoer.
Kleur is leuk en ipv die elektrische fan ook een oliekoeler monteren (alle gaten zitten er al! )
En bij paars horen natuurlijk gele pitjes in je koplampen.
Bij mij is ’t een combinatie van… Het is erg bevredigend om te kunnen rijden in iets dat je zelf in elkaar ‘geklooid’ hebt 😉
@Klassiekerrally ..
idd .. bruikbaarheid .. dat is een aspect dat ik vaak vergeet ..
aangezien ik klooien veel leuker vind dan rijden ..
Voorruit komt er gewoon weer op. Het moet wel een bruikbare auto blijven natuurlijk 😉
En die wissers vind ik helemaal niet zo lelijk…
Sommige dingen zijn hondsberoerd ‘gerestaureerd’ door de vorige eigenaar. Andere dingen daarentegen heeft ‘ie best goed gedaan. Ik probeer zoveel mogelijk te verbeteren. Er gaat bijvoorbeeld aardig wat spul naar de verzinker.
De voorspatborden krijg ik er niet zonder veel moeite af. Ik heb er wel goed achter kunnen kijken, en alles ziet er puntgaaf uit. Zelf ben ik er niet helemaal gelukkig mee, maar het zou kunnen dat we de spatborden dus maar laten zitten…
Zo, nu weer aan ’t werk. Tank er onder uit, achterste bumpersteunen er onder uit, einddemper er af (willen we absoluut geen spuitnevel op) en nog wat kleine dingen…
is trouwens zonder voor-ruit + omlijsting een veel leuker gezicht ..
al eens gedacht aan een stuk lexan ??
en dan meteen die verschrikkelijke steenpuisten waar je ruitenwissers aan vast zitten strak-lassen ..
die dingen gingen er bij mijn XJ-C als eerste van af ..
er naar kijken deed gewoon pijn .. en constant achteruit rijden was geen optie ..
de kleur is natuurlijk helemaal geweldig ..
waarschijnlijk heel onhandig als je wil verkopen .. maar ik geloof niet dat dat de doelstelling ooit/ever kan zijn met zo,n leuk karretje ..
boutjes/moertjes/schroefjes van Britse auto,s uit die tijd zijn idd mens-tergende levensverziekers ..
de Britten vonden in roest een prima vervanger voor Loc-tite ..
bij de Olds heb ik aan sleuteltje 8/10/13/14 + een bus WD40 genoeg om de heleboel te ontmantelen ..
heb ik geen USA maten voor nodig ..
bijna alles is na demontage ook weer te hergebruiken ..
en space all over the place ..
puntlas punten ben ik nog niet tegen gekomen .. (op cruciale plekken dan) ..
“geen nare verrassingen” .. oooohhh dat voelt zo lekker als je aan de binnenkant van je schermen kijkt en de boel zit nog netjes in de onregelmatige spray-paint ..
daar kan je helemaal blij van worden en oprecht gaan denken van “man .. eigenlijk is deze auto nog hagel-nieuw” ..
dan valt alles ineens weer mee .. en heb je er helemaal zin aan ..
Vinden wij ook. En het is weer eens iets anders dan het eeuwige rood of het voorspelbare British Racing Green. Ook mooie kleuren, maar wij hebben liever iets anders 😉
Ik heb er ooit commentaar op gehad, weet ik nog. Nu moet ik je toch nageven: Het is een erg leuke kleur. 🙂