Una automobile superveloce, per favore!

Column tijd! Hier volgt de mening van iemand die geen Ferrari of Lamborghini heeft, ikzelf dus. Wat ik wel heb, is een mening. Toen ik ff bezig was met beide merken, viel het me op dat de twee rivalen best wel gelijkenissen hebben: beide doelgroepen zijn verschoven naar een andere doelgroep. Iets wat zich ook ongetwijfeld zal reflecteren in de kwantiteit en kwaliteit van de klassiekers binnen ruim 50 jaar.

Ferrari

Als je de geschiedenis van Ferrari kan indelen in wat anders dan stilistische periodes of voor 1947 – na 1947, dan zou ik zeggen: ruwweg Enzo en Piero. Toen Enzo de plak zwaaide, was de doelgroep van Ferrari behoorlijk anders. Het waren ook andere auto’s. Wie kan tegenwoordig geen banden oproken in een 599 GTB Fiorano? Je drukt enkele knopjes in en bam! Weg banden! Doe dat trucje nu nogmaals, maar dan in een Ferrari 500 Superfast. Lukt niet he? Je kan de knopjes niet vinden zeker? Nee, in die Ferrari gebruik je de pedalen om vooruit te gaan. Het is allemaal wat uitdagender, je moest wat meer knowhow hebben, wat meer feeling, wat meer passie en respect voor je auto. De doelgroep was drastisch anders: mensen die wat wisten over auto’s, die er goed mee overweg konden.

Nu Piero al een tijdje het leiderschap overgenomen heeft, is er een duidelijke verschuiving aan de gang, of zelfs al achter de rug. De F355, dat was nog een mooie, pure Ferrari. 1 van de laatste. De 550 Maranello, die begon al wat te commercieel te lijken. En nu met de 612 Scaglietti en de 599 GTB Fiorano heb je al geen greintje Ferrari-spirit meer over. De enige Ferrari die in mijn ogen nog voor de oude normen staat, is de 430 Scuderia: dorstig, bloedsnel, in zekere zin emotioneel geladen en mooi. De doelgroep van de 612 en 599 is ook helemaal anders: mensen die hem kopen om mee te ‘posen’. Mensen die het beest in hem opsluiten en wanneer ze hem eindelijk vrijlaten, is hij in staat hen over het asfalt uit te smeren wegens hun incompetentie. Mensen die niet beschaamd zijn om er een goedkope (in hun ogen) tuner zijn agressie op te laten uitvoeren. Er is geen respect voor de Ferrari meer, niet dat die 599 het echt verdient om gewaardeerd te worden als Ferrari. Het is een prachtige, potente supercar, maar een Ferrari? Ver van.

Lamborghini

Een merk waar ik niet veel van weet, maar ook hier ondervind ik dezelfde verschuiving. Het tijdperk kan je in veel delen opsplitsen, maar hier deel ik het weer in Ferruccio, Chrysler, en Audi. (Mimran en Megatech tellen ff niet mee 😉

Onder Ferruccio: de oer-Lamborghini’s, terwijl je ze uit alle hoeken bekijkt, valt het je op dat de machine van binnen een zetel heeft. Je gaat zitten, en vanaf dat je 4 jaar oude jeansbroek het frisse leder aanraakte, was je verkocht. Helaas was de auto dat toen waarschijnlijk ook al. Alhoewel… Het waren prima wagens (als ik dat niet zeg, knalt de maffia m’n kop eraf) als je ze goed verzorgde. Tuurlijk waren er kwaliteitsproblemen, maar het is dan ook een supercar! Doch verkochten ze niet goed genoeg. Maar geen probleem, Ferruccio had zijn tractorbedrijf en met de winst van die boerenmobiels kon hij Lamborghini in leven houden. Hij maakte die supersportwagens als passie (en omdat hij niet tevreden was over zijn Ferrari, niet voor het geld)! Daarom waren ze zo goed! Een doelgroep was er niet maar er kwam vlug eentje, klein weliswaar, maar ze hielden erg veel van hun Lamborghini’s. Ze konden er immers alles uitpersen aangezien ze goed met auto’s overweg konden. Anders was een Lamborghini kopen een doodwens. Maar toen er wat mis ging met een levering tractoren voor Amerika, moest Ferruccio noodgedwongen zijn tractorfabriek verkopen aan Fiat, welke het dan verkocht aan Same Deutz-Fahr.

De stevige weide die ooit onder de stier zijn hoeven zat, maakte nu plaats voor glibberige modder. Het bedrijf werd uiteindelijk, na de Countach, verkocht aan de Mimran gebroeders (LM002 & Jalpa) om daarna door Chrysler te worden gekocht. Zij maakten de über-Lamborghini, moet ik zijn naam nog vermelden? Hij greep je bij de ballen op een manier dat enkel die auto kon. Obsceen is een woord om zijn verschijning goed te beschrijven en het geluid maakt een echte stier bang. De doelgroep maakt mij eerlijk gezegd ook bang. Het was een auto waarmee je onmogelijk kon en wou traag rijden. Hij slikte immers evenveel benzine in allebei de staten van gebruik. Banden oproken? Okee, maar eerst je testament opmaken. Je zou geen posers zien in zo’n wagens, hoewel dat wel handig geweest zou zijn, want dan was dat ook meteen het laatste dat we van ze zagen. De Diablo vroeg om een ervaren hand en voet.

Toen, nadat Megatech (Diablo SV, SVR) er een zeer goeie zet mee maakte en het daarna weer verkocht aan Audi, begon men de stier te melken. Iets wat blijkbaar niet onmogelijk is. De Gallardo en Murciélago kunnen heel hard en heel goed gereden worden, maar vanaf dat je ‘semi-automaat’ kon aanvinken in de optielijst, ging het mis. Waar hij bedoeld was om vlugger te schakelen, werd hij gebruikt als ovenwant voor rijke pooiers om met hun Lamborghini overweg te kunnen. Zelfs dan had het vaak desastreuze gevolgen als ze alle paardjes loslieten op de weg. De doelgroep van nu krijgt ook geen rode wangetjes als ze hun Lamborghini naar een tunert sturen, ze betalen er zelfs voor. En liefst van al gaan ze shoppen met hun oversized auto, in de hoop dat de koffer ook oversized is, om genoeg ruimte te maken voor hun oversized zonnebril die meer kost dan een enkele reis naar de zon!

De evidente conclusie is dat deze verschuivingen teweeg zijn gebracht door de overnames. De ideeën van de voorvaderen gaan verloren… Iets wat me dan weer positief in het oog springt, is dat die jonge spruiten Koenigsegg, Pagani en Ascari het gat volledig opvullen! Met deze auto’s rijden is een fenomenale belevenis, en niet enkel weggelegd voor de rijken, maar voor de rijke kundigen!