AMSTERDAM, 17 september 2010 – De Nederlandse equipe in de monsterrally Peking-Parijs heeft een mooie, maar zware eerste week overleefd. Na de start bij de Chinese muur ging de reis voor Maarten Hoeben en Jeroen Bruintjes naar de hoogvlakte van Buiten-Mongolië. Inmiddels doorkruisen ze de Gobi-woestijn met hun Lagonda 3-Litre Special.

Op de eerste dag moest de Lagonda met het Chinese geluksgetal 28 zich nog door het hectische verkeer banen – met een hoofdrol voor de waanzinnige Chinese vrachtwagenchauffeurs. Daarna verlieten de deelnemers de snelweg om over binnenweggetjes naar de eerste stop in Daihai te rijden. De tweede dag reden ze de hoogvlakte op die de aanzet vormt tot de Gobi-woestijn: een vrijwel kaarsrechte weg door het niets, op weg naar de grensplaats Erenhot. “De leegte is overweldigend”, schreef Jeroen die avond. “Met de bergen verdwijnen namelijk ook de bomen, de muggen en vrijwel alle mensen. Onder de strakblauwe hemel kijk je over een oceaan van land.”

Het enige struikelblok was een overkokende radiator, een probleem dat werd verholpen door het rallyschild te demonteren. Op dag 3, de eerste in Mongolië, zou dat een luxeprobleem blijken. Maarten en Jeroen begonnen de 240 kilometer naar het dorpje Sainshand te voorzichtig, waardoor ze pas laat in de avond arriveerden. “Om 19.00 ging de zon onder en toen moesten we nog 60 kilometer. Rond 21.45 kwamen we pas aan in het tentenkamp. Die uren van wroetend navigeren door de woestijnnacht, over de meest verraderlijke zandwegen ter wereld, in een auto die de vlammen uit de uitlaat spatte, die vergeten we nooit meer.”

De vierde dag, van Sainshand naar Ulanbator, ging verrassend goed, ook al ging het bijna 500 kilometer over “zandwegen, rotswegen, modderwegen, stofwegen en kuilen. Heel veel kuilen.” Het sloopte de rubberen koppeling op de pas gereviseerde startmotor, waardoor het duo vanaf dat moment moet zwengelen om te starten. Vervuilde Mongoolse benzine gaf nog meer problemen, zodat de equipe uiteindelijk op de reservetank de Mongoolse hoofdstad haalde.

Ulanbator bracht een hotelbed en een rustdag, die voor de meeste teams een sleuteldag werd. Ook voor Maarten en Jeroen, die onder de Lagonda mediteerden door de achteras te verstevigen en daarna de auto schoon te maken. “De modder en het zand zaten OVERAL.” En natuurlijk die benzine: “Vanochtend heeft een monteur van de organisatie geholpen om de hoofdtank leeg te halen en de brandstof te filteren. De benzine die eruit kwam, was zwart in plaats van goudkleurig. Dat soort meuk komt hier dus gewoon uit de pomp.”

Maar dan: vijf dagen Gobi-woestijn en overnachten in een yurt, de traditionele Mongoolse tent. Twee dagen hebben ze inmiddels achter de rug. De eerste rit bracht euforie: “Het was een geweldige dag. De rit was zó mooi. De Lagonda doet het fantastisch op de onverharde woestijnwegen. Gierend van de pret hoekten we de oude dame door wolken stof.” Maar de dag erna overheerste de wanhoop: “Vandaag was een hel van een dag. De etappe ging over de slechtste onverharde wegen die je ooit hebt gezien. Alles trilt los, alles gaat uiteindelijk kapot. En dat maakt je murw. Dan weer trilt het stuur los, dan weer gaat een bougiekabel stuk. Kleine dingetjes, maar mán, wat word je er moe van. ‘s Ochtends voel je nog de adrenaline, maar ‘s middags alleen nog maar irritatie over het zoveelste gat in de weg.”

De mannen beginnen vandaag aan hun tweede week Peking-Parijs. Nog drie helse dagen Gobi voor de boeg, daarna wachten een stukje Siberië en het eindeloos grote Kazachstan. Op 25 september komen de eerste tekenen van beschaving pas in zicht: de Centraal-Aziatische boomtown Almaty, met twee welverdiende rustdagen.

De Peking-Parijs van Maarten Hoeben en Jeroen Bruintjes
De langeafstandsrally Peking-Parijs (www.pekingparis.com) is een hommage aan de originele rally, die in 1907 werd verreden als allereerste transcontinentale autotocht. De huidige monsterrally, die in 1997 het licht zag, laat voor- en naoorlogse klassiekers toe in drie klassen: Pioneer (auto’s van vóór 1921), Vintage (vóór 1941) en Classics (tot uiterlijk 1968). De rit is zo zwaar dat de rally maar één keer in de drie jaar wordt verreden. Dit jaar voert hij van Peking via Mongolië, Rusland, Kazachstan, Oezbekistan, Turkmenistan, Iran, Turkije, Griekenland en Italië naar Parijs. Wie door pech achterblijft, moet het zelf zien te rooien. De karavaan blijft niet wachten.

De deelname aan Peking-Parijs is een langgekoesterde droom voor Maarten Hoeben. Maarten vroeg Jeroen Bruintjes, voor wie geen enkele auto technische geheimen kent, mee als monteur en co-piloot. De droom werd werkelijkheid toen het duo stuitte op een oude Lagonda uit 1931. Met engelengeduld en oog voor detail restaureerden ze de oude dame in twee jaar tijd tot een rallyklaar meisje. De White Hamster Stable van Maarten en Jeroen doet mee in de Vintage-klasse en is de enige Hollandse equipe in een overwegend Brits en Amerikaans deelnemersveld.

De avonturen van Maarten, Jeroen en hun Lagonda 3-Litre Special zijn dagelijks te volgen op het weblog 9000 Mijl (www.9000mijl.nl), de afstand die ze in zes weken moeten afleggen. Rechtstreekse updates per satelliettelefoon, die via de thuisbasis op het blog worden geplaatst, worden afgewisseld met een dagelijks verslag aan het eind van elke wedstrijddag. Aanmoedigingen zijn altijd welkom!

zp8497586rq

3 reacties

  1. Ik kan me zeker voorstellen dat iets wat op dat moment niet leuk lijkt, later heel leuk is om te kunnen vertellen. Zelf heb ik die ervaringen ook al wel. Maar ik denk dat het in dit geval iets genuanceerder ligt. Natuurlijk zijn er vervelende stukken/momenten, maar ze zullen ook volop genieten onderweg. Ik ben jaloers. 🙂

  2. dit is verschrikkelijk leuk om achteraf op terug te kijken ..
    maar een hell om te volharden op het moment ..
    alles onder het fijnstof ..
    je strot en longen ook helemaal vol bagger ..
    niet kunnen douchen ..
    de zwakke plekken van je auto kennen ..
    de hele dag shaken ..
    daar ga je je knap ellendig van voelen ..

    kom net uit Biarritz gereden .. over vloeiende peages .. en daar zag ik al tegenop ..

    1. Maar over vloeiende peages rijden met een moderne(re) auto, dat levert meestal geen goed verhaal voor je (klein)kinderen op 😉

Comments are closed.